Czujniki indukcyjne

Charakterystyka czujników indukcyjnych

Czujnik zbliżeniowy różni się od pojemnościowego sposobem detekcji obiektów. W przypadku czujnika pojemnościowego, detekcja obiektu wywołuje oscylację, zaś w modelu indukcyjnym - odwrotnie, oscylacja zmniejsza się, aż w efekcie całkowicie ustaje. Dzieje się tak wtedy, gdy obiekt ferromagnetyczny zbliży się na bardzo niewielką odległość. Znajdujący się we wnętrzu przerzutnik Schmitta na bieżąco reaguje na zmiany i przełącza się na tryb standardowy po oddaleniu się obiektu z pola detekcji. Czujnik zbliżeniowy występuje w dwóch wariantach, mianowicie jako ekranowany oraz nieekranowany. Model ekranowany umożliwia detekcję obiektów ferromagnetycznych znajdujących się w jednej płaszczyźnie wraz z czujnikiem i tym samym jest bardzo dokładny. Wykrywa bowiem obecność obiektu jedynie przy pojawieniu się go bezpośrednio przed czołem, a nie tylko w jego bliskim otoczeniu ze wszystkich stron dookoła.

Wady i zalety czujników indukcyjnych

Ogromną zaletą czujnika indukcyjnego jest prostota montażu oraz niezrównana trwałość. Czujniki te nie mają w swojej budowie żadnego elementu ruchomego, przez co są odporne na upływ czasu i intensywne użytkowanie. Duża klasa szczelności zazwyczaj umożliwia instalację czujników także na zewnątrz lub w miejscach narażonych na dużą wilgoć lub wysokie i niskie temperatury, zaś na pracę nie wpływają jakiekolwiek warunki atmosferyczne. Czujnik zbliżeniowy indukcyjny ma jedną wadę, którą jednak można sklasyfikować jako cechę - jest to produkt umożliwiający detekcję jedynie na bardzo krótkim obszarze. Przeważnie producenci informują o zasięgu od 2 do 60 milimetrów.